Cecha probiercza

Cecha probiercza to oznaczenie umieszczane na wyrobach z metali szlachetnych, wskazujące zawartość czystego kruszcu w danym stopie. Przykładami są oznaczenia „999”, „925” czy „585”, odpowiadające procentowemu udziałowi metalu szlachetnego w stopie.

W Polsce stosowanie znaków probierczych regulowane jest przepisami prawa probierczego, a nadzór nad nimi sprawuje Główny Urząd Miar. Cecha probiercza musi być wybita przez uprawnioną instytucję, co potwierdza autentyczność i jakość wyrobu.

Na monetach inwestycyjnych i sztabkach próba jest jednym z kluczowych elementów budujących zaufanie inwestorów. Wysoka próba, np. 999,9, świadczy o wyjątkowej czystości metalu i podnosi wartość rynkową produktu.