Standard złota

Standard złota to historyczny system monetarny, w którym jednostka walutowa kraju była powiązana bezpośrednio z wartością określonej ilości złota. W tym systemie banki centralne zobowiązywały się do wymiany banknotów na fizyczne złoto po ustalonym kursie.

Standard złota dominował w globalnej gospodarce od XIX wieku do połowy XX wieku, zapewniając stabilność walut oraz ograniczając ryzyko inflacji. System ten został stopniowo porzucony po II wojnie światowej, a jego definitywny koniec nastąpił w 1971 roku, kiedy Stany Zjednoczone zawiesiły wymienialność dolara na złoto.

Choć współczesny system finansowy oparty jest na pieniądzu fiducjarnym, koncepcja standardu złota wciąż stanowi ważny punkt odniesienia w debatach o stabilności monetarnej i suwerenności finansowej. Wielu ekonomistów i inwestorów nadal postrzega złoto jako ostateczny wskaźnik wartości.